خواندنی ها

سلام دوستان  

می دانید؟ 

-کسانی که به طرف عقربه های ساعت امضاء می کنند انسان هایی منطقی هستند و بر عکس آن دیر منطق را قبول می کنند و بیشتر غیر منطقی اند. 

-کسانی که در امضای خود از خطوط عمودی استفاده می کنند لجاجت و پافشاری در امور دارند و کسانی که بیشتر از خطوط افقی استفاده می کنند انسان های منظمی هستند. کسانی که موقع امضاء با فشار امضا می کنند در کودکی سختی بسیار کشیده اند و کسانی که پیچیده امضا می کنند شکاک هستند. بی شک ممکن است مطالب فوق در همه انسانها یکی نباشد.

دانایی چراغ راه است

جهنم تاریک بود. جهنم سیاه بود. جهنم نور نداشت. شیطان هر روز صبح از جهنم بیرون می آمد و مشت مشت با خودش تاریکی می آورد. تاریکی را روی آدم ها می پاشید و خوشحال بود. اما بیش از هر چیز خورشید آزارش می داد . خورشید ، تاریکی را مشست و می برد و شیطان برای آوردن تاریکی هی راه بین جهنم و روز را می رفت و بر می گشت. و این خسته اش کرده بود . شیطان روز را نفرین می کرد. روز را که راه را از چاه نشان می داد و دیو را از آدم ، شیطان با خودش می گفت: کاش تاریکی آنقدر بزرگ بود که میشد روز را و نور را و خورشید را در آن پیچید یا کاش ... و اینجا بود که شیطان نابینایی را کشف کرد: کاش مردم نابینا می شدند. نابینایی ابتدای گم شدن است و گم شدن ابتدای جهنم. اما شیطان چطور می توانست همه را نابینا کند! این همه چشم را چطور میشد از مردم گرفت! شیطان رفت و همه جهنم را گشت و از ته ته جهنم جهل را پیدا کرد. جهل را با خود به جهان آورد . جهل ، جوهر جهنم بود. حالا هر صبح شیطان از جهنم می آید و به جای تاریکی ، جهل روی سر مردم می ریزد و جهل ، تاریکی غلیظی است که دیگر هیچ خورشیدی از پس اش بر نمی آید . چشم داریم و هوا روشن است اما راه را از چاه تشخیص نمی دهیم. چشم دارم و هوا روشن است اما دیو را از آدم نمی شناسیم. وای از گرسنگی و برهنگی و گمشدگی. خدایا! گرسنه ایم ، دانایی را غذایمان کن. خدایا برهنه ایم ، دانایی را لباسمان کن. خدایا گم شده ایم ، دانایی ر چراغمان کن. حکیمان گفته اند: دانایی بهشت است و جهل ، جهنم. خدایا ! اما به ما بگو از جهنم جهل تا بهشت دانایی چند سال نوری ، رنج و سعی و صبوری لازم است؟!  برگرفته از نوشته خانم عرفان نظر آهاری چاپ شده در مجله مدیریت خانه سال دوم شماره 18  خدایا تو چنانمان کن که چشممان ببیند و گوشمان بشنود و زبانمان آنچه را که حق است جاری نماید. پناه به تو می آوریم از صم بکم عمی و وهم لا...