دانایی چراغ راه است

جهنم تاریک بود. جهنم سیاه بود. جهنم نور نداشت. شیطان هر روز صبح از جهنم بیرون می آمد و مشت مشت با خودش تاریکی می آورد. تاریکی را روی آدم ها می پاشید و خوشحال بود. اما بیش از هر چیز خورشید آزارش می داد . خورشید ، تاریکی را مشست و می برد و شیطان برای آوردن تاریکی هی راه بین جهنم و روز را می رفت و بر می گشت. و این خسته اش کرده بود . شیطان روز را نفرین می کرد. روز را که راه را از چاه نشان می داد و دیو را از آدم ، شیطان با خودش می گفت: کاش تاریکی آنقدر بزرگ بود که میشد روز را و نور را و خورشید را در آن پیچید یا کاش ... و اینجا بود که شیطان نابینایی را کشف کرد: کاش مردم نابینا می شدند. نابینایی ابتدای گم شدن است و گم شدن ابتدای جهنم. اما شیطان چطور می توانست همه را نابینا کند! این همه چشم را چطور میشد از مردم گرفت! شیطان رفت و همه جهنم را گشت و از ته ته جهنم جهل را پیدا کرد. جهل را با خود به جهان آورد . جهل ، جوهر جهنم بود. حالا هر صبح شیطان از جهنم می آید و به جای تاریکی ، جهل روی سر مردم می ریزد و جهل ، تاریکی غلیظی است که دیگر هیچ خورشیدی از پس اش بر نمی آید . چشم داریم و هوا روشن است اما راه را از چاه تشخیص نمی دهیم. چشم دارم و هوا روشن است اما دیو را از آدم نمی شناسیم. وای از گرسنگی و برهنگی و گمشدگی. خدایا! گرسنه ایم ، دانایی را غذایمان کن. خدایا برهنه ایم ، دانایی را لباسمان کن. خدایا گم شده ایم ، دانایی ر چراغمان کن. حکیمان گفته اند: دانایی بهشت است و جهل ، جهنم. خدایا ! اما به ما بگو از جهنم جهل تا بهشت دانایی چند سال نوری ، رنج و سعی و صبوری لازم است؟!  برگرفته از نوشته خانم عرفان نظر آهاری چاپ شده در مجله مدیریت خانه سال دوم شماره 18  خدایا تو چنانمان کن که چشممان ببیند و گوشمان بشنود و زبانمان آنچه را که حق است جاری نماید. پناه به تو می آوریم از صم بکم عمی و وهم لا...

هدفمندی سوبسیدها

سلام دوستان  

ایران کشوری است که اهداف خاص خودش را در سیستم حکومت ولایی و ظلم ستیز دنبال می کند و بدیهی است که کفار و سایر کشورهای جهان بعضا با آن مخالفت می کنند ، جنگ تحمیل می کنند ، تحریم می کنند و ... بنابراین بایستی در ادامه حیات و بالندگی کشور به دنبال راههای گریز از این مشکلات باشیم. بنابراین اجرای تحولات اقتصادی ناگزیر و بلکه اجباری بوده و هست.