شیخ بهایی عالمی مردم دار بودو با مردم زیست و برای مردم گریست و مصدر خدماتی بس ارزشمند در دوران صفویه بود.

همه روز روزه رفتن همه شب نماز کردن  

همه ساله حج نمودن سفر حجاز رفتن  

ز مدینه تا به مکه به برهنه پای رفتن  

دو لب از برای لبیک به وظیفه باز کردن  

به معابد و مساجد همه اعتکاف جستن  

ز مناهی و ملاهی همه احتراز کردن  

شب جمعه ها نخفتن به خدای راز گفتن  

ز وجود بی نیازش طلب نیاز کردن  

به خدا قسم که آ» را ثمر آنقدر نباشد  

که به روی ناامیدی در بسته باز کردن  

شیخ بهایی عالمی مردم دار بودو با مردم زیست و برای مردم گریست و مصدر خدماتی بس ارزشمند در دوران صفویه بود.